بررسی شاخص‌های عمل جراحی آب‌مروارید در شهرستان ورامین

هدف: تعیین شاخص‌های مربوط به جراحی آب‌مروارید شامل میزان پوشش، موانع و پیامد‌ها. روش پژوهش: این مطالعه مقطعی بر مبنای جمعیت، در سال 1388 بر روی افراد بالای 50 سال با روش نمونه‌گیری تصادفی سیستماتیک برحسب تراکم جمعیت در مناطق مختلف شهری و روستایی شهرستان ورامین صورت گرفت. پوشش جراحی آب‌مروارید عبارت بود از نسبت چشم‌های نابینا یا کم‌بینای ناشی از آب‌مروارید که مورد جراحی قرار گرفته بودند که از تقسیم تعداد چشم‌های آفاکیک یا سودوفاکیک بر مجموع کل موارد نابینایی یا کم‌بینایی به علت آب‌مروارید و تعداد چشم‌های آفاکیک یا سودوفاکیک محاسبه گردید. موانع جراحی آب‌مروارید در افرادی بررسی شد که به علت آب‌مروارید درمان نشده، مبتلا به نابینایی و نقایص بینایی شدید بودند و حدت بینایی اصلاح شده کم‌تر از60/6 داشتند. پیامد ضعیف پس از جراحی آب‌مروارید به صورت حدت بینایی کم‌تر از 60/6 بر مبنای بهترین دید اصلاح شده تعریف گردید. یافته‌ها: از میان 3000 فرد واجد شرایط 2819 نفر (94 درصد) در مطالعه شرکت نمودند. از 5836 چشم که مورد معاینه قرار گرفتند، در 526 چشم (0/9 درصد) سابقه جراحی آب‌مروارید وجود داشت که 8/5 درصد سابقه جراحی در یک چشم و 2/3 درصد سابقه جراحی در دو چشم را داشتند. لنز داخل چشمی (IOL) در 8/92 درصد موارد استفاده شده بود. در افرادی که عمل جراحی آن‌ها با استفاده از لنز داخل چشمی (IOL) انجام شده بود پیامد جراحی بهتر از افرادی بود که در آن‌ها از IOL استفاده نشده بود (82 درصد در مقابل 6/31 درصد، 001/0P<). پوشش جراحی آب‌مروارید 4/66 درصد و پیامد ضعیف 2/13 درصد محاسبه گردید. بیش‌ترین مانع برای عمل جراحی آب‌مروارید در میان مبتلایان به این بیماری، ناآگاهی از نحوه درمان (3/44 درصد) بود. نتیجه‌گیری: اگرچه در این مطالعه میزان پوشش و پیامد جراحی آب‌مروارید از حد قابل قبولی برخوردار بود ولی هم‌چنان ناآگاهی از درمان مهم‌ترین مانع بهره‌مندی از جراحی آب‌مروارید محسوب گردید. برای تحقق اهداف برنامه پیش‌گیری از نابینایی (Vision 2020)، برنامه‌ریزی دقیق‌تر نظام بهداشتی جهت حذف علل قابل اجتناب بینایی ازجمله آب‌مروارید ضروری به نظر می‌رسد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1392؛ دوره 18، شماره 3: 305-295